De Paus is niet alleen het hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk, maar ook van 23 met Rome geünieerde Oosterse Katholieke Kerken.

De Oosterse Kerken die voortkomen uit de zogeheten kleine Oosterse Kerken staan onder leiding van een patriarch en worden daarom de Patriarchale Kerken genoemd. Zij hebben een vergelijkbare hiërarchische structuur als de Rooms-Katholieke Kerk.




Anders dan in de Rooms-Katholieke Kerk worden deze patriarchen niet door de Paus benoemd, maar gekozen door de bisschoppensynode van hun Kerk. De patriarchen hoeven pas na hun intronisatie de Paus om erkenning van de kerkelijke gemeenschap (Lat.: ecclesiastica communio) te verzoeken, grootaartsbisschoppen moeten dit vóór hun intronisatie doen.

De patriarchen van de Oosterse Katholieke Kerken zijn van ambtswege lid van de Congregatie voor de Oosterse Kerken en van de Bisschoppensynode van de Rooms-Katholieke Kerk.

Tenslotte kunnen de patriarchen tot kardinaal verheven worden. Zij krijgen dan de rang van kardinaal-bisschop, maar hen wordt geen suburbicair bisdom toegewezen.

De Chaldeeuws-Katholieke Kerk telt ca. 1,5 miljoen gelovigen, waarvan ca. 580.000 in Irak en de rest in diaspora, met name in het Midden-Oosten, de Verenigde Staten en Canada.

Orthodoxe tegenhanger: De Assyrische Apostolische Kerk van het Oosten met 175.000 à 200.000 gelovigen.

Z.Z. Louis Raphaël I Sako

Hoofd: De in Bagdad residerende patriarch van Babylonië en de Chaldeeuwen, Z.Z. Louis Raphaël I Sako (sinds 2013).

Structuur: 10 bisdommen in Irak, 4 in Iran en 7 elders in het Midden-Oosten, alsmede enkele parochies in het Westen. Bovendien zijn er in Irak 12 scholen en seminaries in Mosul en Bagdad.

Liturgie: Volgens de Chaldeeuwse ritus met het Oost-Syrisch als liturgische taal.

Geschiedenis

Reeds in de 13e eeuw begonnen Franciscanen te missioneren onder de gelovigen van de Assyrische Kerk van het Oosten, echter zonder blijvend resultaat. De Chaldeeuws-Katholieke Kerk ontstond toen in 1552 een deel van de Assyrische gelovigen een eigen patriarch kozen omdat zij het niet eens waren met de erfelijkheid van dit ambt.

De zo gekozen patriarch Johannes Sullaqa ging naar Rome en legde aldaar de katholieke geloofsbelijdenis af, waarna hij door de Paus erkend en gewijd werd. Hij vestigde zich in Mosul en begon zijn kerk te reorganiseren, maar reeds in 1555 werd hij door de Turkse pasja ter dood gebracht.

In de navolgende tijd sloten zich allengs meer en meer Assyrische gelovigen bij de Chaldeeuws-Katholieke Kerk aan, zodat die tegenwoordig vele malen groter is dan de oorspronkelijke Assyrische Kerk van het Oosten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vielen er door de christenvervolgingen door de Osmanen zo'n 70.000 doden onder de leden van de Chaldeeuwse kerk.




Homepage: English - Français

Links:
- Het bisdom St. Petrus in de VS: www.kaldu.org

De Armeens-Katholieke Kerk telt ca. 370.000 gelovigen, waarvan maar zo'n 8000 in Armenië zelf, ca. 60.000 in het Midden-Oosten en de rest in diaspora wonen.

Orthodoxe tegenhanger: De Armeens-Apostolische Kerk met 4 à 6 miljoen gelovigen.

Hoofd: De in Bzommar nabij Beiroet residerende patriarch van Cilicië van de Armeniërs, Z.Z. Raphaël Bedros XXI Minassian (sinds 2021).

Structuur: In Bzommar heeft de Armeens-Katholieke Kerk een eigen klooster en een reeds in 1771 geopend seminarie met een beroemde bibliotheek. Eind 19e eeuw werd ook in Rome een Armeens seminarie geopend.

Liturgie: Volgens de Armeense ritus met het Armeens als liturgische taal.

Geschiedenis

Armenië was het eerste land dat het Christendom als nationale religie aannam, maar de Armeense Kerk scheidde zich in 505 van de Moederkerk omdat zij niet instemden met de besluiten van het concilie van Chalcedon van 451. In de 12e eeuw ontstonden nauwe banden tussen de Kruisvaarders en de Armeense adel in het koninkrijk Cilicië.

Vandaaruit kwam een unie met Rome tot stand, die duurde van 1198-1375. Vanwege de pogingen tot Latinisering overleefde deze unie de ondergang van het koninkrijk Cilicië niet. De laatste koning, Leon VI, ging in ballingschap naar Parijs.

Vanaf de 16e eeuw waren er regelmatige missioneringsactiviteiten onder de Armeniërs in het Osmaanse rijk. Daardoor is de Armeense liturgie meer door de Latijnse beïnvloed dan bijv. de Koptische of de Syrische. In 1742 (of 1738) richtte paus Benedictus XIV, naar Chaldeeuws, Melkietisch en Maronietisch voorbeeld ook een Armeens-Katholiek patriarchaat op.

Tot patriarch werd de voordien orthodoxe bisschop Abraham Ardzivian benoemd. Deze wilde zich aanvankelijk in de Cilicische stad Sis vestigen, maar omdat de Ottomaanse overheid dat niet toeliet, koos zijn opvolger Bzommar nabij Beiroet als zetel. Van 1867-1928 was het echter tijdelijk in Istanbul gevestigd.

In de Eerste Wereldoorlog werden ruim 30.000 Armeens-katholieke gelovigen vermoord. Mede als gevolg daarvan wonen de meeste gelovigen tegenwoordig in Libanon.

Homepage: English - Français

Links:
- De Armeens-Katholieke Kerk in Rusland: www.armeniancatholic.ru

De Koptisch-Katholieke Kerk telt ca. 200.000 gelovigen in Egypte en een klein aantal in diaspora.

Orthodoxe tegenhanger: De Koptisch-Orthodoxe Kerk met ca. 6 miljoen gelovigen.

Z.Z. Ibrahim Isaac Sidrak

Hoofd: De in Caïro residerende katholieke patriarch van Alexandrië van de Kopten, Z.Z. Ibrahim Isaac Sidrak (sinds 2013).

Structuur: De Koptisch-Katholieke Kerk is georganiseerd in 6 bisdommen, heeft een seminarie in Caïro en ruim 100 scholen, waaronder enkele gymnasia.

Liturgie: Volgens de ritus van Alexandrië met het Arabisch als liturgische taal.

Geschiedenis

Formeel is de unie met Rome tot stand gekomen op het concilie van Florence in 1439, maar deze unie bleef zonder praktische gevolgen. Pas in 1630 werd in Caïro weer een nederzetting van de Kapucijners gesticht en in 1675 volgden de Jezuïten. In 1741 werd de koptische bisschop Amba Athanasios van Jeruzalem katholiek en werd door Rome als apostolisch vicaris erkend.

Deze gemeenschap werd in 1824 nog tot patriarchaat verheven, maar dat was slechts van korte duur omdat de meeste gelovigen inmiddels naar het Westen geëmigreerd waren. In 1890 blies paus Leo XIII dit patriarchaat weer nieuw leven in, maar pas in 1899 werd Kyrill Makarios tot de nieuwe patriarch benoemd. Hij verzette zich echter tegen de Latinisering en werd in 1910 afgezet.

Pas sinds 1947 hebben de Koptisch katholieken ononderbroken een patriarch, zij het dat er regelmatig spanningen met de Orthodoxe Kopten zijn omdat beide patriarchen zich tot alle Kopten richten.

Homepage: English - Français

De Syrisch-Katholieke Kerk telt ca. 150.000 gelovigen, waarvan ca. 26.000 in Syrië, 42.000 in Irak en 55.000 in diaspora.

Orthodoxe tegenhanger: De Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië met ruim 2 miljoen gelovigen, waarvan zich in Glane in Overijssel de aartbisschoppelijke zetel voor West-Europa bevindt.

Z.Z. Ignatius JosephIII Younan

Hoofd: De in Sharfeh nabij Beiroet residerende patriarch, Ignatius Joseph III Younan (sinds 2009; net als de Syrisch-Orthodoxe patriarchen noemen ook alle Syrisch-Katholieke patriarchen zich Ignatius).

Liturgie: Volgens de ritus van Antiochië met het Arabisch of West-Syrisch als liturgische taal.

Geschiedenis

In de Middeleeuwen was er bij diverse gelegenheden tijdelijk een goede samenwerking tussen de Rooms-Katholieken en de Syrisch-Orthodoxen. Pas medio de 17e eeuw werd het aantal met Rome geünieerde gelovigen zo groot dat in 1662 er een patriarch, Andreas Achidian uit hun geledingen geïnstalleerd werd, nadat het orthodoxe patriarchaat vacant geworden was.

Na diens dood in 1677 begon de strijd echter opnieuw en bleef het patriarchaat uiteindelijk weer vacant achter. In de loop van de 18e eeuw gelukte het de Orthodoxen om met hulp van de ottomaanse pasja de katholieke Syriërs bijna volledig uit te roeien of te verdrijven.

Toen in 1782 Michael Jarweh tot Orthodoxe patriarch gekozen werd, gaf hij na zijn installatie te kennen dat hij heimelijk katholiek was en bezig was om het katholieke patriarchaat weer her op te richten. Hijzelf moest naar Libanon vluchten, maar sindsdien is er permanent een Syrisch-Katholieke patriarch geweest. Dit patriarchaat werd in 1829 door de Ottomaanse overheid erkent en de patriarch koos Aleppo als residentie.

Tot 1915 bekeerden vele orthodoxe gelovigen zich tot de Syrisch-Katholieke Kerk, doch de vervolgingen in de Eerste Wereldoorlog maakten hieraan een eind. De overlevende katholieken vluchtten naar Libanon, dat onder protectie van Frankrijk stond.




Homepage: English - Français

Links:
- De Syrisch-Katholieke Kerk in de VS en Canada: www.syriac-catholic.org

De Maronitisch-Katholieke Kerk telt ca. 3,5 miljoen gelovigen, waarvan ca. 900.000 in Libanon en de rest in diaspora, met name elders in het Midden-Oosten en in de Verenigde Staten, Canada en Australië.

Orthodoxe tegenhanger: Geen, alle Maronieten zijn reeds sinds de middeleeuwen met Rome verbonden.

Z.Z. Béchara Boutros Raï

Hoofd: De in Bkerke in Libanon residerende patriarch, Z.Z. Béchara Boutros kardinaal Raï (sinds 2011).

Structuur: De Maronitisch-Katholieke Kerk kent 9 bisdommen, ca. 850 parochies en in Kaslik een eigen universiteit in Libanon, alsmede 6 bisdommen in het buitenland.

Liturgie: Volgens de ritus van Antiochië (West-Syrische ritus) met het Arabisch of West-Syrisch als liturgische taal.

Geschiedenis:

Eind 4e eeuw stichtte de heilige Maron in de bergen tussen Antiochië en Aleppo een klooster, dat al gauw een eigen, op zijn door de heremieten geinspireerde, levensstijl, traditie vormde. In de 5e eeuw sloten de monniken zich, anders dan vele andere kloosters uit de syrische traditie, bij het concilie van Chalcedon van 451 aan. In de 6e en 7e eeuw werden nieuwe kloosters gesticht en hadden ze in de Mardaiten ook een militaire troep die de Christenen tegen de Moslims moest beschermen.

In deze tijd scheidden zij zich van de Melkietische Kerk. In de 8e eeuw trokken de monniken en hun achterban zich onder druk van de Islam vanuit het laagland terug in de Libanonbergen. Hier zouden zij eeuwenlang geïsoleerd leven. Zij begonnen een eigen hoofd te kiezen, die van de 9e-11e eeuw de titel patriarch van Antiochië droeg.

In 1182 werd door de nieuwe Latijnse patriarch van Antiochië de unie met Rome tot stand gebracht, hetgeen probleemloos verliep aangezien de Maroniten immers het concilie van Chalcedon erkenden. Paus Gregorius XIII stichtte in 1584 een maronitisch seminarie in Rome.

In de 19e eeuw stonden de Maronieten onder bescherming van de Fransen, die Libanon bezetten, nadat de Druzen in 1860 een slachting onder de Maronieten hadden aangericht. Na de onafhankelijkheid van Frankrijk in 1944 bleek een Christelijk Libanon niet stabiel genoeg, wat sinds 1974 een burgeroorlog en een grote emigratie van Maronieten tot gevolg had.




Homepage: The Maronites

Links:

- Gegevens bij Opus Libani: English - Français
- De Synode: www.maronitesynod.com
- De eparchie in Brooklyn, NY, USA: www.stmaron.org
- De eparchie van Australië: www.maronite.org.au

De Melkitisch Katholieke Kerk telt ca. 1,3 miljoen gelovigen, met name in het Midden-Oosten, maar ook in diaspora in Noord-Amerika, Europa en Australië.

Orthodoxe tegenhanger: Geen.

Z.Z. Youssef Absi

Hoofd: De in Damascus residerende Melkitisch-Katholieke patriarch van Antiochië en het gehele Oosten, van Alexandrië en Jeruzalem, Z.Z. Youssef Absi SMSP (sinds 2017).

Structuur: De Melkitisch Katholieke Kerk is georganiseerd in 12 bisdommen onder leiding van bisschoppen of metropolieten.

Liturgie: Volgens de Byzantijnse ritus met het Arabisch of Grieks als liturgische taal.

Geschiedens:

De Melkitisch Katholieke Kerk is ontstaan toen in 1724 de Christenen in Damascus de pro-katholieke Cyril VI tot patriarch van Antiochië kozen. Een synode in Constantinopel koos niet veel later echter een orthodoxe patriarch, die door de Oecumenische patriarch van Constantinopel en de Ottomaanse overheid erkend werd. Daaarmee was het schisma in de Antiochische Kerk een feit en ontstond de Melkitisch Katholieke Kerk.

Omdat deze Kerk zich had ingezet voor het verzet tegen de Turkse heerschappij, was ze populair onder het volk en maakte ze in de nadagen van het Ottomaanse rijk een sterke groei door. Anderzijds hebben de melkitische bisschoppen zich steeds sterk gemaakt voor hun Byzantijnse tradities en zich verzet tegen de druk om zich aan de Latijnse gebruiken aan te passen.

Het Katholieke Melkitische patriarchaat werd in 1848 door de overheid erkend en verhuisde naar Damascus.




Homepage: English - Français